«Πυρ, γυνή και θάλασσα»,
λέει ο λαός. «Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος», λέει το λαϊκό
άσμα. Χιλιάδες βιβλία έχουν γραφτεί για τους διαφορετικούς ρόλους της
γυναίκας. Μητέρα, ήρωας, φόνισσα, ερωμένη, φίλη. Από Ψυχολογικής
πλευράς, ο Freud προσπαθούσε μέχρι το τέλος της ζωής του να την
αναλύσει.
Η Βιολογική Ψυχολογία υποστήριζε ότι η
γυναίκα είναι υστερική από τη φύση της, ότι έχει προδιάθεση να
φροντίζει, να μαγειρεύει, να σιδερώνει, να κάνει τις δουλειές του
σπιτιού και να ανάγει σε βασικότερη βιολογική της επιδίωξή τη δημιουργία
μιας νέας ζωής. Η Ψυχοδυναμική εκτίμηση, καθ’ όλη τη διάρκεια της
ιστορίας της Ψυχιατρικής, συσχετίζει την Οιστριονική Διαταραχή
Προσωπικότητας με το γυναικείο φύλο. Σεξουαλικά, η γυναίκα δεν
απαιτείται να φτάνει σε οργασμό από βιολογικής άποψης, διότι δεν
προσφέρει στη διαδικασία αναπαραγωγής. Ο άντρας από την άλλη για να
γονιμοποιήσει, πρέπει πάντα να φτάνει σε οργασμό.
Απ’ όπου κι αν το κοιτάξεις, το
«ασθενές» φύλο χαρακτηρίζεται, σε μεγάλο ποσοστό, με όχι και τόσο
θετικούς χαρακτηρισμούς ιδιαίτερα από άντρες που τις αναλύουν και
γράφουν βιβλία για αυτές. Έτσι και εγώ με τη σειρά μου, αφού αποφάσισα
να γράψω ένα άρθρο σχετικό με τη γυναίκα, την ψυχοσύνθεσή, τις
αντιδράσεις και γενικά τη συμπεριφορά της γύρω από το θέμα του χωρισμού,
στράφηκα στα όσα είχα διδαχτεί, βιώσει και ακούσει.
Είμαι απ’ τους ανθρώπους που «δεν
πιστεύουν σ’ αγάπες και έρωτες, δεν πιστεύουν σε όμορφες στιγμές». Τα
βλέπω λίγο πιο ωμά τα πράγματα. Η καρδιά είναι ένας μυς που τροφοδοτεί
αίμα το σώμα μας. Μερικές φορές χτυπάει γρήγορα, μερικές φορές φράζει
και άλλες πάλι απλά σταματάει. Οι χαρακτηρισμοί για συναισθήματα,
προδομένες και πληγωμένες καρδιές με κάνουν απλά να χαμογελώ. Για τους
περισσότερους, το μόνο που ισχύει κατά τη γνώμη μου, είναι η βιολογική
έλξη. Οπτικό ερέθισμα, στέλνει εντολή στον εγκέφαλο. Εγκεφαλικό
ερέθισμα, παράγει ορμόνες. Δράση, αντίδραση, δυνατοί χτύποι της καρδιάς,
αδρεναλίνη, στύση, ανάγκη για αναπαραγωγή –ο λόγος που η σεξουαλική
πράξη κάνει το σώμα να νιώθει τόσο όμορφα– και ενδορφίνες. Τέλος. Ο
περισσότερος κόσμος όμως, δεν το βλέπει έτσι. Όταν κάποιος χωρίζει ή τον
χωρίζουν, σίγουρα δεν παράγει ενδορφίνες και ούτε θα πετάει από τη χαρά
του, ακόμα και αν η φυγή από μια σχέση ήταν πιο εύκολη απ’ την
παραμονή. Αναρωτήθηκα λοιπόν πως αντιδράει μια γυναίκα κατά τη διάρκεια
ενός χωρισμού και θέλησα να το αναλύσω από ψυχολογικής πλευράς.
Παρατήρησα όμως κάτι. Η Ψυχολογία που
σπούδασα είχε αναλύσει τη γυναίκα. Τα βιβλία ήταν γραμμένα από όλους
εκείνους που είχαν ζήσει με μια γυναίκα, όποιο ρόλο και αν είχε εκείνη
στη ζωή τους. Μου φάνηκε όμως, ότι κανένας δεν είχε μπει στη διαδικασία
να ρωτήσει την ίδια τη γυναίκα τι πραγματικά πιστεύει. Δεν ήθελα να
είμαι άλλος ένας που θα γράψει με βάση τα όσα είχε διαβάσει ή ζήσει.
Έκανα λοιπόν κάτι το διαφορετικό. Ρώτησα τις γυναίκες να μου πουν τι
συμβαίνει όταν χωρίζουν. Τι νιώθουν, πώς αντιδρούν και τι σκέφτονται.
Έστειλα ένα e-mail σε 20 Ελληνίδες, από τις οποίες μου απάντησαν οι 5
και 15 Αμερικανίδες, από τις οποίες μου απάντησαν οι 4.
Ναι, λοιπόν, οι περισσότεροι έχετε δίκιο
όσον αφορά στα κλισέ που ακούτε, διαβάζετε ή βλέπετε στο Sex and the
City. Είναι όλες τους τρελές! Δεν ξέρουν τι θέλουν και σας βλέπουν όλους
σαν τον πατέρα των παιδιών τους. Ναι, θα υπεραναλύσουν τα πάντα με τις
φίλες τους. Ναι, θα φτάσουν στο σημείο που θα εκφράζουν τα συναισθήματά
τους με ρυθμό που δε θα τις προλαβαίνετε. Και ναι, θα κλάψουν, θα
φωνάξουν, θα σας βρίσουν και θα προσπαθήσουν να σκεφτούν χίλιους τρόπους
να πληγώσουν τον εγωισμό σας! Από την άλλη όμως, αν ακούσεις μια
γυναίκα –γιατί οι γυναίκες δε φοβούνται να εκφράσουν αυτό που νιώθουν–
τότε, θα καταλάβεις ότι δεν έχουν καμία σχέση με τα κλισέ που ακούμε και
διαβάζουμε ή φανταζόμαστε.
Ας ξεκινήσω με τη γυναίκα η οποία δίνει
τέλος στη σχέση της. Καταρχήν δεν ξέρει τι θέλει, και αυτό δεν έχει να
κάνει με το φύλο αλλά με το γεγονός ότι είναι άνθρωπος. Μέσα από μια
σχέση προσπαθεί να ανακαλύψει τι είναι αυτό που θέλει. Όταν
συνειδητοποιεί ότι αυτός που έχει δίπλα της δε θα τη βοηθήσει να βρει τι
θέλει, τότε χωρίζει. Όταν μια γυναίκα ερεθίζεται οπτικά, θα συνεχίσει.
Θα φτάσει όμως στο χωρισμό όταν θα ενδιαφέρεσαι να δείχνεις πιο όμορφος,
να κάνεις αποτρίχωση και πιο συχνά περιποίηση προσώπου από εκείνη,
γιατί κακά τα ψέματα, όσο και αν της αρέσεις, σε προτιμάει περισσότερο
άντρα. Θα χωρίσει όταν δει ότι δυστυχώς δεν της φέρεσαι έτσι όπως της
αξίζει, και εκεί, ναι, θα μπούνε οι φίλες της στη μέση να της «ανοίξουν
τα μάτια». Όσες ανασφάλειες και αν έχει, αργά η γρήγορα θα «ξυπνήσει» –ή
θα την «ξυπνήσουν»– και θα δώσει τέλος. Όσο και αν υποφέρει για την
απόφασή της θα προτιμήσει να τη χαρακτηρίσεις με μύρια κοσμητικά επίθετα
παρά να σου δώσει τη παραμικρή χαρά να την δεις να πονάει. Ο εγωισμός
δεν έχει φύλο. Θα σε χωρίσει όταν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορείς να
προσφέρεις. Όταν θα πέσεις από το βάθρο που σε έχει ανεβάσει και φανείς
θνητός στα μάτια της. Δε θέλει να τη χαϊδεύεις. Δεν είναι μωρό, δεν
είναι σκυλί. Θέλει να τη σέβεσαι και να της φέρεσαι ίσα και όμοια,
μπροστά σε άλλους. Όταν είστε μόνοι σας όμως, είτε ισχύει είτε όχι,
θέλει εσύ να έχεις το πάνω χέρι, να της το δείχνεις και να της θυμίζεις
ότι εσύ είσαι ο άντρας, αλλιώς… έφυγες! Συνήθως θα κάνει το λάθος και θα
ερωτευτεί την ιδέα, θα ενθουσιαστεί με το πώς σε φαντάζεται και όχι με
το ποιος πραγματικά είσαι. Δε θα ερωτευτεί εσένα αλλά την ιδέα μιας
σχέσης. Όταν όμως θα δει ξεκάθαρα ποιον έχει μπροστά της τότε αυτή η
ιδέα θα περάσει στη λήθη, το ίδιο και εσύ.
Από την άλλη, είναι η γυναίκα την οποία
χωρίζουν. Ναι, θα κλάψει, σίγουρα θα μιλήσει για ‘σένα με τις φίλες της
αλλά όχι με λεπτομέρειες. Τις φοβίες και τις ανασφάλειές της δεν θα τις
μοιραστεί. Δε θα δείξει σε κανέναν και ιδιαίτερα στον ίδιο της τον
εαυτό, πόσο την πείραξε ο χωρισμός. Θα φωνάξει, μπορεί να σε βρίσει,
μπορεί να φανεί αδύναμη και να σου τηλεφωνήσει, αλλά θα το μετανιώσει
στο επόμενο δευτερόλεπτο. Ναι, θέλει να επιστρέψεις μόνο για να σε
παρατήσει εκείνη με τη σειρά της. Ναι, θέλει να κάνει σεξ με άλλους, όχι
όμως για να σε πληγώσει ή να σου δείξει ότι μπορεί αλλά επειδή θέλει να
ξεσπάσει, να νιώσει διαφορετική και να πείσει τον εαυτό της ότι
«περνάει ακόμα» η μπογιά της. Θα βγει με τις φίλες της, θα φάει, μετά θα
αισθανθεί άσχημα και ίσως πιει κι ένα ποτηράκι παραπάνω. Όχι όμως για
‘σένα αλλά για την ίδια και τα λάθη που έκανε. Είτε επειδή έδωσε πολλά
και φθάρηκε, είτε επειδή ξαναέζησε όλη σας τη σχέση στο μυαλό της και
συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθη. Θα νιώσει καλά αφού έχεις φύγει από τη
ζωή της και αφού και το παραμικρό που σε θύμιζε έχει δώσει θέση σε μια
νέα ανάμνηση και εικόνα. Θα πονέσει, θα νευριάσει, θα εκνευριστεί και
κατά πάσα πιθανότητα δε θα στο δείξει ποτέ. Όσο και αν θέλει να σε
«εκδικηθεί» θα προτιμήσει να κρατήσει χαρακτήρα και να δείξει
ανωτερότητα.
Και στις δύο περιπτώσεις θα σκεφτεί
υπερβολικά. Θα αναλύσει τα πάντα και θα είναι κυκλοθυμική. Η συμπεριφορά
της θα φαντάζει ακραία και δε θα θυμίζει σε τίποτα τη γυναίκα που σε
έκανε να ενθουσιαστείς όταν γνωριστήκατε. Η ίδια είναι, απλώς βλέπεις
πτυχές της που δε σε άφηνε να δεις, όχι λόγο κάποιου σχεδίου, απλώς δεν
είχε το ερέθισμα.
Το συμπέρασμα είναι ένα. Μέσα από την
ανάλυση της ψυχοσύνθεσης, των αντιδράσεων και της συμπεριφοράς μιας
γυναίκας επάνω στο θέμα του χωρισμού, μπορείς να απαντήσεις και να
αποτρέψεις το «γιατί». Ειλικρίνεια. Προς τον εαυτό σου και προς τον
άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Είναι πολύ δύσκολο αλλά ο καθρέφτης σου
δεν λέει ποτέ ψέματα. Δεν μπορείς να πεις ψέματα στον ίδιο σου τον εαυτό
γιατί σε ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Από την αρχή που γνωρίζεις έναν
άνθρωπο, μέχρι και την απόφαση να προχωρήσεις σε μια σχέση, το μόνο που
χρειάζεται είναι ειλικρίνεια. Μπορεί να μην ξέρεις τι θέλεις από αυτή
τη σχέση ή τον άνθρωπο. Μπορεί να είναι μόνο σεξουαλικό ή απλά να έχεις
ανάγκη εκείνη την περίοδο κάποιον δίπλα σου. Αυτό όμως που ξέρεις με
σιγουριά –έστω και υποσυνείδητα– είναι την κατάληξη. Γνωρίζουμε όλοι
μέσα μας, ανεξαρτήτως φύλου, τι είναι αυτό που μας τράβηξε σ’ έναν
άνθρωπο. Βλέπουμε τα σημάδια, όσο και αν εθελοτυφλούμε, και πείθουμε τον
εαυτό μας να περπατήσει τυφλά το δρόμο της σχέσης. Στην πραγματικότητα
όμως ξέρεις από την αρχή την κατάληξη. Αν σταματήσεις και ρωτήσεις τον
εαυτό σου θα σου απαντήσει με ειλικρίνεια. Όσο κι αν είναι δύσκολο, ότι
κι αν επιλέξουμε, όποια κι αν είναι η κατάληξη, από τη στιγμή που
ήμασταν ειλικρινείς, εμείς σίγουρα θα χαμογελάσουμε, γιατί το γνωρίζαμε
εξ’ αρχής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου